Stel je voor: je bent net van Moskou of Kiev naar Tbilisi gevlogen en je kijkt ernaar uit om je medekandidaten van het spel der spellen te ontmoeten. Je komt binnen, stelt je voor en … BAM! “Wie heeft er zo vaak naar Art gebeld?” “Waarom was je zo slecht bereikbaar?” Gezellig is de ontvangst allerminst in het hotel in Tbilisi. Stine en Emilio lijken niet meer precies te weten hoe vaak (en wanneer) ze nu eigenlijk moesten betalen voor de telefoontjes naar Art. Stine voegt nog toe dat ze op het laatste moment gebeld hebben voor de hints. De oplettende kijker weet dat ze hier liegt, want in de eerste aflevering spendeerde het koppel maar liefst €1500 aan de telefoontjes naar Art. Waarom deze verwarring? Willen ze dat de andere kandidaten hen verdenken van mollengedrag en zijn ze dus geen kandidaten? Stine voert het woord en Emilio laat haar gaan. Simone schrijft er ondertussen naarstig op los: “Team 4, van wie hadden jullie aanwijzingen?”
De groep verplaatst zich naar de Navtlugi Bazar, waar ze opgewacht worden door Art. “Ik sta vanochtend op de markt. Ik verkoop niets en toch kan mijn kraam jullie geld kosten. We zien hier 100 vakjes met daarin min €20. De bedoeling is dat jullie al deze vakjes gaan bedekken met plusbedragen. Ik heb €1000 hier, als jullie die maar vaak genoeg wisselen, heb je uiteindelijk genoeg plus-biljetten om alle vakjes te bedekken. En dan is deze €1000 voor jullie. Mocht het nu niet lukken, dan mogen jullie het plusgeld houden en dan gaan we de minbedragen ervan aftrekken.” Art lijkt heel duidelijk in zijn omschrijving van de opdracht. €1000 zo vaak wisselen, dat je 100 briefjes krijgt. Je hoeft geen wiskundige te zijn om uit te rekenen, dat je dan briefjes van €10 krijgt. Precies genoeg voor alle vakjes.
Opgedeeld in teams stormen de kandidaten de markt op, op zoek naar de personen op de foto’s. Al snel hebben Jan, Olcay en Stine de eerste vrouw gevonden. Olcay blijkt maar de helft van het geld mee te hebben genomen en als ze hiermee geconfronteerd wordt, lacht ze hier wat schaapachtig om. Ze probeert er hier overduidelijk voor te zorgen dat mensen haar gaan verdenken. Een Mol doet zoiets in mijn ogen niet opzichtig. Olcay valt voor mij dan ook definitief af als Mol.
De etherdiscipline op de markt is rampzalig. De portofoons worden onnodig bezet gehouden en er wordt niet naar elkaar geluisterd. Bella is blij dat iedereen dicht bij elkaar bleef en er ook naar elkaar geroepen kon worden, maar blijkbaar is ze de enige die dit ontdekt heeft, want ik hoor en zie niemand roepen.
Bij het vinden van de persoon op de foto, zal iedereen naar Art terugkeren, zodat het geld en de foto verzameld kunnen worden, maar deze afspraak wordt keer op keer geschonden. Simone, Ruben en Loes zijn bijna bij Art, als ze worden teruggeroepen naar de walnotenman. Eindelijk is de groep compleet en kan het geld gewisseld worden. 50 briefjes van €20. Loes oppert dat ze nu terug kunnen naar Art, want ze hebben briefjes van €20. De groep volgt, tot Olcay roept dat er nog een foto is en ze tientjes nodig hebben. Loes sputtert nog wat tegen, zonder resultaat. De groep heeft haast en al snel vinden ze de vrouw. Als een stel uitgelaten schoolkinderen draven ze terug naar Art.
Er resteren nog slechts een paar minuten op de klok en we horen Simone roepen dat er twee briefjes per vakje neergelegd moeten worden. Huh??? 100 briefjes van €10 op een bord met 100 vakjes neerleggen is toch niet zo heel moeilijk. Ook Loes en Ruben gaan mee in de vreemde kronkel van Simone. En ineens, als er veel tijd verstreken is, valt het kwartje. Emilio vraagt waarom er eigenlijk dubbele briefjes worden neergelegd. Met minder dan een minuut op de klok wordt het plan toch weer omgegooid. Jean-Marc houdt zich er helemaal buiten. Terwijl iedereen bezig is met het vullen van de vakjes, ijsbeert hij op de achtergrond wat heen en weer. De seconden tikken weg en een windvlaag blaast nog wat briefjes weg. Het maakt geen verschil. Het resultaat van de opdracht is €860.
De kandidaten mogen zich opmaken voor een avondje uit.
Kort voor deze aflevering keek ik op het Twitter-account van de Mol. Ik ontdekte een nieuwe tweet. @IkBenDeMol schreef: “Et tu, Brute?” #widm. Interessant… Vorige week verscheen er een – naar alle waarschijnlijkheid – Armeense tweet voorafgaand aan de uitzending. De Mol spreekt dus z’n talen. Welke talen precies blijft nog even gissen, want Google Vertalen levert een ellenlange lijst op.
Talen waar ik nooit van gehoord heb, geven een ‘acceptabele’ vertaling. Ik denk dat het bij deze tweet heel belangrijk is om naar de interpunctie te kijken, om zo de juiste taal te vinden. Als taalneuroot is dat ontleden aan mij wel besteed. Er wordt een vraag aan iemand gesteld. ‘Brute’ wordt hier immers met een hoofdletter geschreven en er staat een komma voor.
Afijn, het Amharisch, Baskisch, Bosnisch, Catalaans, Chichewa, Ests, Frans en nog wat onbekende talen vallen op basis van de interpunctie af. Dan blijven er nog wat talen over die op zich best een redelijke vertaling geven, zoals het Albanees, Fins, Fries en Kroatisch.
Inmiddels weten we dat de kandidaten in de tweede aflevering een theatervoorstelling over Julius Caesar bijwonen. Met die kennis in ons achterhoofd lijkt het hier te gaan om een verwijzing naar een van de hoofdpersonen uit het toneelstuk, namelijk Brutus. En dan blijven er ineens nog maar twee voor de hand liggende talen over: Het Esperanto (Ben jij het, Brutus?) en het Grieks (Ook jij, Brutus?).
Het Esperanto is een politiek neutrale, internationale taal. Een kunsttaal. Ik heb geen idee wat ik met deze informatie kan, maar ik wil het wel even met jullie gedeeld hebben. Is dit een verwijzing naar de Mol? Of juist naar een kandidaat? En hoe moeten we dat dan interpreteren? Letterlijk, dus dat onze Mol (of kandidaat waarnaar verwezen wordt) een politiek neutrale functie uitoefent en dat dit dus een mooie verwijzing is naar nieuwslezeres Simone? Of gaat het er meer om dat het een kunsttaal is en is dit een hint richting taalkunstenaars Stine en Emilio, muziekkunstenaar Ruben of cartoonist Jean-Marc?
Mogelijk moeten we de tweet gewoon letterlijk nemen als de beroemde Latijnse uitspraak die aan Julius Caesar wordt toegeschreven en is de tweet een verwijzing naar wat we in de tweede aflevering konden verwachten. Kortom, we worden er niet veel wijzer door. Laten we kijken of we uit de aflevering wel duidelijke aanwijzingen kunnen halen.
In het Rustaveli Theater kijken de kandidaten naar een vertolking van Julius Caesar. Nou ja, kijken. Ze zijn vooral druk met een stoelendans. In drie berichten ontvangen ze van Art aanwijzingen over de plek waar iedereen moet zitten. Voor de kijker zijn de hints onmogelijk te volgen en ik ben dan ook blij dat Moltalk de puzzel heeft opgelost. Op het Facebook-account van ‘Wie is de Mol?’ legt Chris Zegers uit wie waar moet zitten. Conclusie: alleen Loes, Ruben en Bella zitten op de goede plaats. Jean-Marc en Bella besluiten al voor ze aanwijzingen over hun eigen positie krijgen, op een andere plek te gaan zitten. Hoe Bella dus toch op de juiste plek terecht is gekomen, is me een raadsel. Ik denk dat de Mol hier weinig heeft hoeven doen. In het dagboek lezen we dat de Mol alle denkbare manieren van manipuleren bij de opdrachten heeft kunnen toepassen. Maar was hier wel actie van de Mol nodig? Is chaos en onoverzichtelijkheid niet sowieso het ideale speelveld van de Mol?
Het meest interessante element voor mij was het moment dat het vierde bericht binnenkwam. Van Ron! Ik riep al eerder dat de Amsterdammer zijn rentree zou maken, en zie hier. Ik ben blij om te zien dat de Nederlandse producenten steeds meer van onze zuiderburen lijken over te nemen. Ook in het Belgische ‘De Mol’ zagen we al eerder kandidaten terugkeren die in de eerste aflevering afscheid hadden genomen. Laten we hopen dat ze meer van de Vlaamse collega’s overnemen en dat ‘Wie is de Mol?’ volgend jaar met onbekende Nederlanders wordt gespeeld. Had ik al gezegd dat ik daar dan graag aan mee zou willen doen?
Terug naar Ron. Als het hem lukt om de kandidaten in zijn loge te laten plaatsnemen, dan kan hij terugkeren in het spel. Hij wenkt uit alle macht. Alleen Ruben twijfelt. Helaas voor hem blijft iedereen uiteindelijk zitten waar hij zit. Het is een dubbele moord, zoals Loes het treffend omschrijft. Ron gaat definitief naar huis en de kandidaten blijven verbouwereerd en met een negatieve pot van €2140 achter.
De volgende morgen moet er wat grind verplaatst worden. Jan neemt het voortouw en dat is maar goed ook met dit zooitje ongeregeld, of zoals Olcay de groep al eerder noemde “een stel incompetente mensen bij elkaar”. Iedere 10 meter die voor de oude Lada vrijgemaakt is, levert de groep €500 op. Het doel is een pad van 50 meter schoon te scheppen. Vol verbazing luister ik naar Jan: “Er werd goed gekeken. Ik ben gewoon trots op ons allemaal.” Goed gekeken? Ik zag een grindbak met 8 wilde hamsters. Gravend en scheppend, en zelfs plassend als de blaas daarom vraagt. Ik zag vooral heel veel chaos. Hoe ze het doen, geen idee, maar er wordt een pad van 29,6 meter voor de Lada vrijgemaakt. €1500 voor de pot. Die is ook aan het eind van aflevering 2 nog steeds negatief, maar een positief bedrag komt steeds dichterbij.
In de nationale bibliotheek maken de deelnemers hun test. Olcay heeft geen molboekje en Ruben, Loes en Simone spreiden over vier mogelijke mollen. De uitslag kan nog alle kanten op en iedereen kan wat mij betreft zijn laatste nacht in Tbilisi hebben doorgebracht. Hoe de test gemaakt is komen we nu nog niet te weten, want zonder een vraag in te vullen heeft Jean-Marc besloten dat het tijd is om naar huis te gaan. De rollercoaster van het spel was hem te heftig en hield hem letterlijk uit zijn slaap. Wat ik daarvan vind is niet van belang voor mijn zoektocht naar de Mol. Ik begrijp het alleen niet zo goed. Hét ultieme spel nodigt je uit om mee te doen en na 3 dagen geef je zelf op.
Dat zal Mol Emilio niet overkomen. Hij heeft zich rustig gehouden deze aflevering, maar nog steeds zit er geen euro (positief) in de pot. Hoe lang blijft hij nog ondergronds?
Ook de eerdere afleveringen van ‘Wie is de Mol?’ verwerkte ik tot een blog. Klik hier om ook deze blogs te lezen.